1950-ականների խորհրդահայ վավերագրական լուսանկարչության ամենաբեղուն գործիչներից է օպերատոր Արտաշես Ջալալյանը։ 1934-ին Համամիութենական կինոինստիտուտի օպերատորական բաժինն ավարտելուց հետո, Ջալալյանը վերադարձել է Հայաստան և անցել աշխատանքի Հայֆիլմ կինոստուդիայում։ Ստալինյան դեկրետների պատճառով  լճացված խորհրդային կինոարտադրության համատեքստում, Ջալալյանը գրեթե զրկվել է կինոհրապարակում աշխատելու հնարավորությունից և պետք է ենթադրել որ հենց այդ ժամանակ էլ սկսել է աշխատակցել տեղական մամուլին որպես ֆոտոթղթակից։ 1940-50-ականներին նրա լուսանկարները բազմիցս տպագրվել են Սովետական Հայաստան, Օգոնյոկ և այլ միութենական պարբերականներում։ Հատկապես ուշադրության են արժանի հետ-պատերազմյան տարիների շինարարական և տնտեսական նոր նախագծերը վավերագրող լուսանկարները, որոնց գերակշռող մասն արված է Հայաստանի հյուսիսային մարզերում։ 

Արդյունաբերական, քաղաքային կամ բնական միջավայրերը պատկերող այս լուսանկարներում ակնհայտ են բեմադրող-օպերատորի ստեղծագործական մոտեցումները։ Իրականությունը կատարելապես վերակազմավորված է ամուր կոմպոզիցիոն լուծումների միջոցով և զուրկ է սյուժետային կամ գաղափարային նեցուկին խանգարող պատահական մանրամասներից։ Միևնույն ժամանակ, Ջալալյանը կարողացել է այս պրոպագանդիստական պատկերներին հաղորդել դինամիզմ ու շարժման զգացողություն։ Լուսանկարների` բազմապլան, խորը ֆոկուսով ու երկրաչափական տարածության կառուցվածքի մեջ շոշափելի է ռուսական ավանգարդիստական լուսանկարչության ու կինոյի վարպետների` Դզիգա Վերտովի և Արկադի Շայխետի ձեռագրի հեռավոր արձագանքը։ Ջալալյանի այս պատկերները հարում են սովետական մշակույթը իդեալականացնելու սոց-ռեալիստական արվեստի սկզբունքներին, ծառայացնելով լուսանկարչությունը ոչ թե իրականության «օբյեկտիվ» վավերագրման այլ դրա գաղափարական վերակառուցման նպատակին։ 

1950-ականների վերջերին Ջալալյանը հիմնովին վերադառնում է կինոօպերատորի իր մասնագիտությանը, նկարահանելով Հայֆիլմի «Առաջին սիրո երգը», «Հյուսիսային ծիածան», «Փառքի օղակներ» և այլ լայն ճանաչում գտած կինոնկարներ։ Կինոարվեստի բնագավառում իր ներդրման համար նա պարգևատրվել է ՀՍՍՀ պետ. մրցանակով (1967թ.)։ Ըստ առկա տվյալների, Ջալալյանը դադարել է զբաղվել պրոֆեսիոնալ լուսանկարչությամբ օպերատորական աշխատանքը վերսկսելուց հետո։ 

Վիգեն Գալստյան, 2016