1940-ականներին` պատանեկան տարիքում, հայտնի երևանցի լուսանկարիչ Թորգոմ Բոյաջյանի մոտ ուսանելուց հետո, Ռաֆայել Համբարձումյանը դարձել է ամենաերիտասարդ պրոֆեսիոնալ ֆոտո-լրագրողներից մեկը խորհրդային Հայաստանում։ Որոշ ժամանակ նա աշխատել է Երևան կինոստուդիայում որպես օպերատորի օգնական, իսկ 1957-ից ընդունվել է «Երեկոյան Երևան» օրաթերթի խմբագրություն, որպես հաստիքային լուսանկարիչ։ 1970-ականներից աշխատել է նաև ՀԽՍՀ մշակույթի նախարարությունում և Կենտկոմի հրատարակչությունում։(1)

Իր գերազանց ակտիվության շնորհիվ, Համբարձումյանի բազմաթիվ լուսանկարներ տպագրվել են Հայաստանի հանրապետության գրեթե բոլոր օրաթերթերում և պարբերականներում։ Նրա գործերը նկարազարդել են Հայաստանին նվիրված տարատեսակ ֆոտո-ալբոմներ, ուղեցույցեր և տեղեկատվական բնույթի այլ հրատարակություններ։ Հաճախ մասնակցելով հանրապետական, համամիութենական, ինչպես նաև միջազգային լուսանկարչական մրցույթներին, Համբարձումյանն արժանացել է մի շարք նշանակալի պարգևների։ Հատկապես մեծ հաջողություն էր վայելում նրա` լայնորեն ճանաչված, «Վիրահատությունից հետո (Պրոֆեսոր Ռուբեն Պարոնյան)» (1960) դիմանկարը։ 1999-ին Լոս-Անջելես տեղափոխվելուց հետո լուսանկարիչը շարունակել է իր գործնեությունը մասնակցելով ԱՄՆ-ի տարբեր նահանգներում կայացած ցուցահանդեսների և մրցույթների։  

Իր բազմամյա ստեղծագործական ճանապարհի ընթացքում Համբարձումյանը ստեղծել է հազարավոր լուսանկարներ որոնց նշանակություների ու գեղարվեստական արժանիքների տատանումները չափազանց մեծ են։ Թրծվելով սոց-ռեալիստական և տաղավարային լուսանկարչության միջավայրում, նրա աշխարհայացքը մեծամասամբ սահմանվել է «սուր» սյուժետային ու պատումային բովանդակության փնտրտուքով։ Հատկանշական է, որ 1960-ականներից սկսած Համբարձումյանի գործերում նկատելի էր հստակ ձգտում դեպի ավելի ազատ ու անմիջական ֆորմաներ ու աշխատելաոճ։ Նա այն քիչ խորհրդահայ լուսանկարիչներից է ով նախընտրել է լուսանկարել ֆոտոբռնկման օգնությամբ, ինչն իր լուսանկարներին հաղորդում է կոպիտ ու չոր լուսավորություն, սակայն նաև պատկերի գեր-ռեալիստական որակ։ Ընդհանրապես, իր լավագույն աշխատանքներում Համբարձումյանը զերծ է մնացել հուզական ռոմանտիզմի այն հիմունքներից, որոնցով սովորաբար առաջնորդվել են իր սերնդակից բազմաթիվ այլ խորհրդահայ լուսանկարիչներ։ Անկախ թեմատիկ բնույթից, այդ աշխատանքներում բովանդակությունն ու հղացքը ճակատային են, էպատաժային և առանց խորհրդանշական ենթատեքստերի։ 

1) Կենսագրական տվյալները քաղված են մատենագրությունում նշված աղբյուրներից։ 

Վիգեն Գալստյան, 2016