Երևանի Պոլիտեխնիկ Ինստիտուտն ավարտելուց և ինժիներ-տեխնիկի կոչում ստանալուց հետո, Բորիս (Բակուր) Կարապետյանը իր հիմնական գործնեությունը ծավավել է գրականության և արվեստի բնագավառում։ 1986-ից Հայաստանի գրողների միության անդամ է։(1) Հանրապետական մամուլում իր արձակ գործերն ու հոդվածները տպագրել է 1967-ից, իսկ 1988-ից, ներգրավվելով Արցախյան պատերազմում նա հեղինակել է մի շարք վավերագրական ֆիլմեր որոնք ներկայացվել են ազգային հեռուստատեսությամբ։ Կարապետյանը դիմել է նաև գեղանկարչության և լուսանկարչության ստեղծագործական հնարավորություններին, 1970-2000-ականներին ցուցադրելով իր գործերը խմբակային և անհատական ցուցահանդեսներում։

Լուսանկարչական խցիկը Կարապետյանը սկսել է գործածել դեռ երիտասարդ տարիքում` գրականության հետ մեկտեղ։ Նրա բնանկարչական ու ժանրային աշխատանքներն առաջին անգամ լույս են տեսել «Գարուն» ամսագրում, 1960-ականների վերջերին։ Բանաստեղծական ոգով պարուրված այս սև-սպիտակ դրվագներում, Կարապետյանը ձգտել է վերհանել լուսանկարչության նովելիստական հատկությունները։ Կարապետյանին հետաքրքրել է հատկապես մանկության և բնական միջավայրի հարաբերակցությունների թեման։ Քնարական տրամադրությունն այդ լուսանկարներում հանգեցնում է ոչ թե իրատեսական-քննադատական, այլ խորհրդանշական-պատումային դիտարկումների։ Շեշտադրելով մարդու և հողի անքակտելի միասնությունը` արվեստագետը ձգտել է ներկայացնել բնությունը որպես պահպանող և սնուցող մի վեհամբարձ օրրան։ 

Վերատպված «Գարունի» էջերում, Կարապետյանի այս պատկերները ձեռք էին բերում անտարակուսելիորեն հայրենասիրական երանգներ։ Այդ ուղղվածությունը դառնալու էր առավել ցայտուն 1990-ականների սկզբերին` Ղարաբաղին նվիրված Կարապետյանի ֆիլմերում և լուսանկարչական շարքերում։(2)

1) «Բակուր Կարապետյան», www.wua.am, 01.07.2014, http://wua.am/բակուր-բորիս-ավանեսի-կարապետյան/

2) Վանիկ Սանթրյան, «Բակուր Կարապետյանի յոթ կյանքը», www.hhpress.am, 17.06.2011, http://www.hhpress.am/?sub=hodv&hodv=20110617_9&flag=am

Վիգեն Գալստյան, 2016