Վանի հերոսամարտերի ակտիվ ղեկավարներից մեկի` Արմենակ Եկարյանի որդին է։ Ցեղասպանությունից փրկվելուց հետո, ընտանյոք հանդերձ Գուրգենը հաստատվել է Կահիրեում, որտեղ հոր մահվան պատճառով թարգել է ուսումը և անցել աշխատանքի լուսանկարիչ Նասիբյանի տաղավարում։ 1930-ականներին սկզբին կարողացել է բացել իր անհատական լուսանկարչատունը։ Միաժամանակ մասնակցել է եգիպտահայ համայնքի մշակութային կյանքի խթանմանը, բեմադրելով «Արշին մալ ալան» և «Անուշ» օպերաները։(1)

1947-ին կնոջ և երեխաների հետ միասին հայրենադարձվել է Երևան ու որոշ ժամանակ անց հիմնել է «Գուրգեն» լուսանկարչատունը Պուշկին փողոցի վրա։ Լուսանկարչատունը սիրված հավաքատեղի էր հայրենադարձների, ինչպես նաև հայ թատերական և երաժշտական բեմի հայտնի դեմքերի համար։ Այստեղ են լուսանկարվել Գոհար Գասպարյանը, Հովհաննես Չեքիջյանը, Թաթուլ Ալթունյանը և բազում այլ մշակութային գործիչներ։ 

Խանոյան և Խանդիկյան լուսանկարչատների հետ մեկտեղ, Գուրգեն Եկարյանը ձևավորել է Երևանյան ֆոտո-տաղավարների 1940-1950-ականների դասական դիմանկարչության «կոսմոպոլիտ» ոճը։ Նրա լուսանկարչատունը աշխատել է ընդհուպ մինչև լուսանկարչի մահը, 1977-ին։

1) Կենսագրական տվյալները` Վահան Քոչար, Հայ լուսանկարիչներ, հեղինակային հրատարակություն, Երևան, էջ157

Վիգեն Գալստյան, 2016