Տարբեր տեխնիկական ֆակուլտետներ ավարտելուց հետո (Երևանի կինոտեխնիկումը` 1949-ին, Երևանի պետական համալսարանի տնտեսագիտական ֆակուլտետը` 1956-ին), Վազգեն Ազատյանը սկսել է զբաղվել ֆոտո-լրագրողական գործնեությամբ։ Որպես թղթակից համագործակցել է տեղական և համամիութենական մամուլին տպագրելով իր լուսանկարները «Օգոնյոկ» և «Իզվեստիա» պարբերականներում։ Տարբեր հայկական հրատարակչություններում թողարկել է մի շարք ալբոմներ որոնցից են «Լենինական» (1989), «Երևան» (1989) և «Ջերմուկ» (1990) պատկերագրքերը։ 1955-ին դարձել է ԽՍՀՄ ժուռնալիստների միության իսկ 1988-ին Հայաստանի գրողների միության անդամ։ Խորանալով հրատարակչական գործնեության մեջ, 1980-ականներին հիմնվել է «Լիլիթ» հրատարակչությունը։ 

Ազատյանի լուսանկարչությունը կիրառարական է ու ծառայել է գովազդային և մասսայականացմանը ուղղված նպատակների։ Վավերագրական լուսանկարչության բնագավառում լուսանկարիչը չի փորձել առանձնակի ոճական կամ թեմատիկ լուծումներ զարգացնել, բավարարվելով փաստերի, երևույթների ու միջավայրների «շիտակ» ու գովաբանող վավերագրությամբ։ Այնուամենայնիվ, նրա աշխատանքը հայկական ֆոտոգրքերի ու լուսանկարչական ալբոմների հրատարակման պարագայում հետաքրքիր էջ է խորհրդահայ լուսանկարչության պատմության մեջ։ 

Վիգեն Գալստյան, 2016