Լուսանկարչության հանդեպ իր սերը Հայկ Բիանջյանը ժառանգել է իր պապուց` լուսանկարիչ Լևոն Բիանջյանից։ 1995-ին ընդունվելով պետական մանկավարժական ինստիտուտի նկարչական ֆակուլտետը, Բիանջյանը միաժամանակ զբաղվել է լուսանկարչությամբ, իսկ 2000֊ից ակտիվորեն սկսել է վավերագրել Երևանի պատմաճարտապետական հուշարձանները և խորհրդային շրջանի կառույցները։ 2000-ականներին, քաղաքի հիմնային վերակառուցման ընթացքում կործանված բազմաթիվ շենքերի ու տարածքների այդ պատկերները այսօր մնում են դրանց գրեթե միակ վավերագրությունները։ Ձգտելով ավելի հմտանալ իր մասնագիտության մեջ, Բիանջյանը 2005-ին հաճախել է Ռուբեն Մանգասարյանի վարած լրագրողական լուսանկարչության դասընթացներին։ Այդուհանդերձ աշխատել է որպես ազատ ֆոտոթղթակից, համագործակցելով մի շարք լրատվական կայքերի հետ։ 

Սակայն Բիանջյանի լուսանկարչական պրակտիկայի առանցքն է կազմում ուրբանիստական, «արխիվային» լուսանկարչությունը, որի միջոցով նա փորձում է արձանագրել անհետացող պատմության, ժամանակի ու մշակութային տարածքների վերջին հետքերը։ Դրա հետ մեկտեղ, լուսանկարիչը նաև կազմել է Երևանի 19-րդ և 20-րդ դարերի պատմությանը առնչվող առարկաների ու լուսանկարների մեծ հավաքածու, որոնք պարբերար ներկայացրել է տարբեր հանրային տարածքներում «Ciao USSR» խորագրի ներքո։ 

Վիգեն Գալստյան, 2016