Սոնա Աբգարյանի ստեղծագործություններն առաջին անգամ ցուցադրվել են 1998 թվականին, Դիլիջանում կայացած նկարիչների միության կոնգրեսում: Դա ինստալյացի էր, կամ, թերեւս, պերֆորմանս: Նա ծածկված էր ծառերի ծրարները, ներսից նույն հաղորդագրությամբ, «Պահպանեք ինքներդ»: Դրանից հետո նրա կողմից կոչվեց «Մարմնի եւ հոգու խառնվածքներ»: 2001-ին մի քանի աղջիկ Սոնան ստեղծեց ռոք խումբ եւ գրեց բոլոր բառերը, ինչպես նաեւ խմբի անունը: Երկու տարի անց նրանք բաժանվել են: Հայկական իրականության մեջ որպես «աղջիկ խումբ» նման արտառոց երեւույթ էր, եւ դա շատ բարկացավ: Միեւնույն թիմով, նրանք սկսեցին հեռուստատեսային շոու, «Ստորգետնյա», բայց կրկին կարճ կյանք կար: Այն հեռարձակվել է ընդամենը երկու անգամ, այնուհետեւ հեռացվել է օդում, քանի որ դա առեւտրային կենսունակ չէ: Շոուն էր մի խումբ աղջիկների մասին, ովքեր մերժում էին իրականությունը եւ ցանկանում էին ապրել ստորգետնյա: Այս շոուն ներկայացվեց նաեւ «Աշխարհը քեզն է» ամառային արվեստի փառատոնում, Վիեննա, Ավստրիա 2001 թ.
 
2007 թ.-ին նա սկսել է աշխատել մի դպրոցում, որտեղ ղեկավարում էր կինոֆիլմերի եւ ֆոտոսեսիայի բաժինը: 2009-ին մի խումբ նկարիչների հետ միասին Սոնան նախաձեռնեց «Ժանգոտ դդում» ամենամյա այլընտրանքային մեդիա փառատոն: Գաղափարը մեկն էր նոր, այլընտրանքային հարթակ գործարկել, որտեղ տարբեր տարիքային խմբերի եւ տարբեր մասնագիտական ​​ֆոնդի մարդիկ կարող էին իրենց ֆիլմերն ու տեսանյութերը ներկայացնել անկախ նրանից, ձեւից, երկարությունից եւ մասնագիտական ​​որակներից: 2012 թվականից Սոնան աշխատում է Երեւանի Ժամանակակից փորձարարական արվեստի կենտրոնում եւ ղեկավարում է արվեստի ֆակուլտետը: «Ճգնաժամի» ցուցահանդեսում նա ներկայացրեց իր վերջին տեսանյութը, «Մոտ» եւ «Ճգնաժամի հիմունքները» նախագիծը, որը նկարագրել է Սվետլանա Անտոնյանի լուսանկարների պատմությունը:
 
«Իմ ստեղծագործությունների թեմաները միշտ տարբեր էին իմ գեղարվեստական ​​կյանքի տարբեր փուլերում, բայց միեւնույն է, մի տարր գերիշխում է իմ բոլոր ձեռնարկումներում` խաղի տարրը: Ինձ համար արվեստը խաղ է, որը երբեմն չունի երջանիկ ավարտ: Հիմա ինձ համար սա մի հեքիաթ է հոգեբանական, հասարակական եւ քաղաքական պատմություններով »: